W drugim kwartale 2024 roku chińska gospodarka nie spełniła oczekiwań władz, ujawniając wyniki znacznie poniżej prognoz. Oczekiwano, że po trudnym pierwszym kwartale, gospodarka odbije się, ale dane pokazują inny obraz. Problemy narastały w wielu kluczowych sektorach, co przyczyniło się do globalnego spowolnienia gospodarczego.
Znaczący spadek popytu konsumpcyjnego był jednym z głównych czynników wpływających na te wyniki. Chińscy konsumenci wydają mniej, co jest efektem zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych czynników ekonomicznych. Wzrost niepewności na rynku pracy, rosnące koszty życia oraz zmniejszone zaufanie do stabilności gospodarczej wpłynęły na obniżenie poziomu wydatków konsumpcyjnych.
Sektor nieruchomości, który jest kluczowym filarem chińskiej gospodarki, również przeżywa trudności. Problemy z nadmiernym zadłużeniem deweloperów oraz nadwyżką podaży mieszkań doprowadziły do spadku inwestycji w tym sektorze. Mimo prób stymulacji przez rząd, inwestorzy pozostają ostrożni, obawiając się dalszego pogorszenia sytuacji. Napięcia handlowe na arenie międzynarodowej dodatkowo obciążyły chińską gospodarkę. Trwające konflikty handlowe z kluczowymi partnerami, takimi jak Stany Zjednoczone, oraz spowolnienie gospodarcze w Europie wpłynęły negatywnie na eksport chińskich towarów. Mimo że rząd chiński podejmuje działania mające na celu dywersyfikację rynków eksportowych, efekty tych działań są ograniczone.
Władze chińskie podjęły szereg działań mających na celu wsparcie gospodarki, w tym obniżenie stóp procentowych, zwiększenie wydatków na infrastrukturę oraz wprowadzenie ulg podatkowych dla przedsiębiorstw. Jednak te środki nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Eksperci sugerują, że potrzebne są bardziej radykalne reformy strukturalne, aby przywrócić gospodarkę na ścieżkę wzrostu.
Strukturalne problemy kształtują przyszłość chińskiej gospodarki
Chińska gospodarka stoi przed poważnymi strukturalnymi wyzwaniami, które mogą znacząco wpłynąć na jej przyszłość. Jednym z głównych problemów jest rosnący dług publiczny, który stanowi zagrożenie dla stabilności finansowej kraju. Wysokie zadłużenie, zarówno na poziomie rządowym, jak i korporacyjnym, ogranicza możliwości inwestycyjne i prowadzi do wzrostu ryzyka niewypłacalności. Kolejnym istotnym wyzwaniem jest starzejące się społeczeństwo. Chińska populacja starzeje się w szybkim tempie, co powoduje zwiększone obciążenia dla systemu emerytalnego i służby zdrowia. Zmniejszająca się liczba osób w wieku produkcyjnym oznacza również mniejsze możliwości wzrostu gospodarczego, gdyż zmniejsza się baza podatkowa i siła robocza.
Chiński sektor bankowy boryka się z niewydolnością, która jest wynikiem długotrwałych praktyk udzielania kredytów wysokiego ryzyka. Banki państwowe, które dominują na rynku, często udzielają pożyczek na podstawie politycznych decyzji, zamiast oceny ryzyka kredytowego. Prowadzi to do powstawania tzw. „złych długów”, które obciążają bilanse banków i ograniczają ich zdolność do finansowania gospodarki. Aby zaradzić tym problemom, chiński rząd musi wprowadzić szeroko zakrojone reformy strukturalne. Konieczne jest zwiększenie przejrzystości i efektywności sektora bankowego, a także wdrożenie polityk wspierających demograficzne wyzwania. Ponadto, konieczne jest zrównoważenie polityki fiskalnej i zmniejszenie zadłużenia publicznego, aby zapewnić długoterminową stabilność gospodarczą.
Relacje handlowe i geopolityka
Napięcia handlowe, zwłaszcza te między Chinami a Stanami Zjednoczonymi, wywarły znaczący wpływ na chińską gospodarkę. Nałożone cła i sankcje spowodowały wzrost kosztów produkcji i zmniejszenie popytu na chińskie produkty na rynkach zagranicznych. Firmy musiały zmierzyć się z rosnącą niepewnością, co z kolei wpłynęło na ich decyzje inwestycyjne i operacyjne. Mniejsze zaufanie do stabilności handlowej Chiny doprowadziło również do deprecjacji juana, co miało dalsze konsekwencje dla bilansu handlowego kraju. Chińska gospodarka, silnie zintegrowana z globalnym rynkiem, odczuła spadek eksportu, co przyczyniło się do spowolnienia wzrostu gospodarczego. Relacje handlowe Chin z kluczowymi partnerami, takimi jak Unia Europejska, Japonia, Korea Południowa oraz kraje ASEAN, są kluczowe dla ich gospodarki. Współpraca z UE charakteryzuje się dużym wolumenem wymiany handlowej, jednakże często napotyka na przeszkody związane z barierami regulacyjnymi i różnicami w standardach jakości. Z Japonią i Koreą Południową Chiny utrzymują silne więzi ekonomiczne, głównie w sektorze technologicznym i motoryzacyjnym, jednak historyczne i geopolityczne napięcia czasami komplikują te relacje. Kraje ASEAN są natomiast ważnymi partnerami ze względu na bliskość geograficzną i rosnącą integrację regionalną, co widoczne jest w inicjatywie „Jeden Pas, Jedna Droga”, która ma na celu rozwój infrastruktury i zwiększenie przepływu towarów.
Chińska polityka ekonomiczna jest głęboko zakorzeniona w geopolityce, co widać na przykładzie strategii „Jeden Pas, Jedna Droga”. Inicjatywa ta nie tylko ma na celu rozwój infrastrukturalny i zwiększenie handlu, ale także rozszerzenie wpływów politycznych i ekonomicznych Chin na arenie międzynarodowej. Chiny starają się umacniać swoje pozycje poprzez inwestycje w strategiczne sektory i budowanie partnerstw w kluczowych regionach, takich jak Afryka, Ameryka Łacińska i Bliski Wschód. Tego typu działania często spotykają się z obawami ze strony innych globalnych mocarstw, które postrzegają je jako próbę zwiększenia chińskiej hegemonii. Geopolityczne napięcia wynikające z tych strategii mogą wpływać na stabilność globalnej gospodarki, tworząc zarówno szanse, jak i wyzwania dla dalszego rozwoju Chin.
Komisja Europejska kwestionuje chińskie śledztwo w sprawie unijnego nabiału przed WTO
